Juli 2001

Ongehoord en onbegrepen; uitgeput door geluid dat niemand hoort

Mensen die voortdurend lage tonen in hun woning waarnemen, hebben meestal ook gezondheidsklachten die ze aan laagfrequent geluid toeschrijven. Zij vinden geen of onvoldoende gehoor bij artsen, GGD-en en gemeentelijke milieudiensten.

In juli 1999 bracht de Nederlandse Stichting Geluidshinder (NSG) in Delft een technische handleiding uit over laagfrequent geluid. Deze bevat onder andere een onderzoeksmethode en toetsingcriterium (referentiecurve). De handleiding is bedoeld voor klachtenbehandelaars, met name akoestisch onderzoekers, en biedt een handvat om klachten over laagfrequent geluid te objectiveren.

Inmiddels is nagegaan in hoeverre de handleiding heeft bijgedragen aan een betere hulpverlening aan de slachtoffers van laagfrequent geluid. Ook is onderzocht wat de aard en omvang van de klachten zijn. Hierover is gepubliceerd in het bijgaande nummer van NSG-Nieuws dat onlangs verscheen.

Enkele opvallende conclusies.
In veel gevallen kan geen hoorbaar geluid worden aangetoond. Er is vaak ook geen geluidsbron in de omgeving die de klacht zou kunnen verklaren. Er moet dus nog veel meer onderzoek worden gedaan naar de verklaring van de geluidsklachten van mensen die door niemand worden begrepen. Is wel een bron aanwijsbaar, dan zijn oplossingen beschikbaar, maar niet altijd wettelijk afdwingbaar.

• NSG-GELUIDSHINDERDAG 2001 'Europa en geluid'
• Succesvolle NSG-actie op Internationale Geluidsbewustwordingsdag
• NSG presenteert haar Comité van Aanbeveling
• Interview met nieuwe NSG-voorzitter Johan de Bondt